ایندفعه شعری از اقای فریدون مشیری براتون نوشتم . خودم از خوندنش حال کردم گفتم شما هم بخونید تقدیم به تمام کسائیکه تولدشون مردادماه و مخصوصا قشنگترین اشتباه زندگیم .

عزیز منو میبخشی که هدیه ای به قشنگی اون چیزی که تو اردیبهشت ماه موقع سالگرد تولدم بهم دادی، ندارم که بهت بدم .

و اینم شعر :

نه غار کهف

نه خواب قرون

چه میبینم ؟

به چشم هم زدنی روزگار برگشته است

به قول پیر سمرقند

" همه زمانه دگر گشته است "

چگونه پخته خاک ؟

که ذره ذره هوا و آب و خورشیدش

چو قطره قطره خون در وجود من جاری است

چنین بدیده من ناشناس می آید ؟

میان این همه مردم ، میان این همه چشم

رها به غربت مطلق

رها به حیرت محض

یکی به قصه خود آشنا نمیبینم

کسی زبانم را

چون پیشتر نمیداند

ز یکدیگر همه بیگانه وار میگذریم

به یکدیگر همه بیگانه وار مینگریم

همه زمانه دگر گشته است

من آنچه از دیوار

بیاد می آورم صف صف صنوبرهاست

بلوغ شعله ور سرخ و سبز نسترن است

شکفته در نفس تازه سپیده دمان

درست گویی جانی به هزار دمان

نگاه در نگه آفتاب میخندد

نه برج آهن و سیمان

نه اوج آجر و سنگ

که راه بر گذر آفتاب میبندد

من انچه از لبخند

بخاطرم مانده است

شکوه کوکبه دوستی است بر رخ دوست

صلای عشق دو جان است و اهتراز دو روح

نه خون گرفته شیاری ز سیلی شمشیر

نه جای بوسه تیر

همه زمانه دگر گشته است

نه آفتاب حقیقت

نه پرتو ایمان

فروغ راستی از خاک رخت بربسته است

و آدمی افسوس

بجای آنکه دلی را زخاک بردارد

به قتل ماه کمر بسته است

(( نه غار کهف ، نه خواب قرون ، چه افتاده است ؟ ))

یکی به پرسش های بی پاسخم جواب دهد

یکی پیام مرا

از این قلمرو ظلمت به آفتاب دهد

که در زمین که اسیر سیاهکاری هاست

و قلب ها دگر از اشتی گریزان است

هنوز رهگذری خسته را تواند دید

که با هزار امید

چراغ در کف در جستجوی انسان است !!!!

                                                                        فریدون مشیری

نوشته های دیگران()